De la historio de Okcidento, la prototipo de la kameno devenas de la antikva greka kaj romia epoko. La arkitekturo kaj civilizo de tiu periodo havis profundan influon sur okcidenta moderna arkitekturo kaj kulturo. La arkitekturaj kaj ornamaj temoj de antikva Grekio kaj Romo ĉiam estas proksime rilataj al la vivoj de homoj. Religiaj, sportaj, komercaj kaj distraj speguliĝis en la bela projektado de la tegmento, muroj kaj plankoj. La temo de la uzo de fajro ankaŭ speguliĝas en ĉi tiuj ĉizadoj kaj murpentraĵoj. En la mezepoko, la fruaj kristanaj kaj bizancaj preĝejoj kaj laikaj konstruaĵoj lasis nur kelkajn spurojn kaj ruinojn, kio malfaciligis multajn internajn studojn. La kastelo fariĝis la plej grava formo de arkitekturo dum la feŭda periodo en Eŭropo. La muroj de la ĉambroj en la kastelo estis ĝenerale konstruitaj el nuda ŝtono. La tero estis kovrita per nuda ŝtono aŭ lignaj tabuloj. La centro de la halo povus esti fajrujo kun fajro, kaj estis fumkanelo sur la tegmento. La kameno kaj la kamentubo iom post iom ekaperas.
La frua kameno estis sufiĉe simpla, sen ia dekoracio, nur dependis de ekstera muro aŭ interna muro en la mezo, farita el briko aŭ ŝtono. Post la Milito de Rozoj (1455-1485), la dinastio Tudor eniris periodon de prospero kaj firmiĝo de la reĝimo. La stabileco kaj disvolviĝo de la ekonomio antaŭenigis la prosperon de kulturo, precipe la konstruindustrion, kaj formis novan fasion. Ĝi kombinas la novan strukturan sistemon kun klasika dekoracio, jen la renesanca stilo. La novaj konstrumaterialoj, kiel ŝtono aŭ briko, estis uzataj por rekonstrui la originalan lignan strukturon. Ĉi tiuj konstruaĵoj konstruitaj per fortikaj materialoj facile konserviĝas, tiel ke hodiaŭ ekzistas relative specifa fizika konservado.
La sekulara arkitekturo konserviĝis ekde la 16-a jarcento, tiel atestante la historion de la disvolviĝo de eŭropaj loĝaj internoj. En mezepokaj domoj, la centra kuirplato estas la sola instalaĵo, kiu hejtas la domon. Kun la kreskantaj loĝĉambroj kaj la diligenta fajrohejtanta kameno aperis. Fine de la dinastio, la centraj kuirplatoj estis ĝenerale anstataŭigitaj per kamenoj.
Pli grave, tiutempe ornami la kamenon komencis iĝi la kerno de interna dekoracio. La projektado komencis disvolviĝi de relative simpla formo al kompleksa kaj maloportuna stilo. La kameno estas pli kaj pli ornama, kun diversaj detaloj de la renesanca stilo.
De la 16-a jarcento ĝis la mezo de la 20-a jarcento, la nova energio disvolviĝas: karbo, gaso kaj elektro sur la kameno, farante la uzon de la kameno pli efika, komforta kaj oportuna. Samtempe la kameno ĉiam estis ĉe la kerno de la ornama stilo, kaj produktis diversajn distingajn stilojn:
Renesanca, baroka, moderna stilo, ktp. Ĉi tiuj kamenoj estas proksime rilataj al la arkitektura stilo kaj interna stilo, kaj fariĝas la plej endoma stilo.
Samtempe, la kontinua plibonigo de la funkcio speguliĝas en la projektado de la kameno, kaj la kameno estas pli kaj pli praktika kaj bela. Ĝi ne nur provizas korpan komforton, sed ankaŭ vidan ĝuon. En la homa historio ne ekzistas alia invento, kiu efike kombinas praktikecon kaj estetikon. Diversaj kamenoj transdonas la vivkoncepton kaj modon en homoj de ĉiuj aĝoj.
Kiel disvolviĝo de la socio, kameno iom post iom fariĝis simbolo de identeco, statuso, ĉar ĝia praktika funkcio malaltiĝis al la dua pozicio. La kamenoj signifas amon, varmon kaj amikecon. Kiam homoj rigardas la kamenon, ili ŝajnas esti legantaj pri la riĉaj historio kaj kulturo.
Afiŝotempo: 23-jul-2018